ما از حسین (ع) آموختیم برای آنکه خانه‌ی خدا آباد بماند، «حج» را رها کنیم و «کربلا» را بنا کنیم،
پس «دوکوهه»؛ صفا و مروه‌ی من است و میدان صبحگاهش؛ محل هروله.
آنجا که دنبال «شهادت» می‌دویدیم،
فقط آمریکا و شیطان‌بچه‌هایش از ما به تَنگ نیامده بودند،
«مرگ» نیز هراسان از ما می‌گریخت.
هیچ چیز در عالم، اتفاقی نیست…
اگر علی‌اکبر (ع) به یمین و یسار لشکر دشمن می‌زد،
«گردان علی‌اکبر» هم همیشه آماده‌ی عملیات جدید بود، حتی اگر تا پای قطارِ مرخصی رفته بود.
آنها که گنج جنگ را نمی‌فهمند، حیرانِ «ما رأیت الا جمیلا» هستند
و آنها که بر حسین (ع) عزاداری می‌کنند و بر «مدافع حرم» طعنه می‌زنند، همانها هستند که «قربه الی الله» با او جنگیدند!
خیلی خوبه مخصوصا جمله آخر
واقعا اونایی که دنبال دینن ولی دینی که آب تو دلشون تکون نخوره و کاری به سیاست ندارن فقط یه عمر خودشونو سر کار میذارن
روح همه شهدا شاد از صدر اسلام تا شهدای مدافع حرم
متن زیبایی بود…