خاطره رضا تقی زاده و محمود توکلی

از شهید حمیدرضا چابک

• حاج رضا تقی زاده:

تازه به گردان علی اکبر رفته بودم.

همین که خواستیم با برادرم (حاج حمید تقی زاده؛ که فرمانده گردان بود) از تویوتا پیاده شویم، جوان لاغر اندامی پرید روی رکاب تویوتا و گفت: «برادر حمید! پرسپولیس، به جبهه نیرو اعزام کرده و گفته: اگر شماها نمی توانید تکلیف جنگ را در میدان مبارزه مشخص کنید، ما در میدان فوتبال، تمامش می کنیم.»

حاج حمید گفت: خب… حالا چه کسی را فرستاده اند؟…

آن جوان گفت: کاپیتان تیم؛ محمد پنجعلی.

من از گفتگوی آن دو، چیزی نمی فهمیدم و فقط هاج و واج، نگاهشان می کردم.

حاج حمید به او گفت: بهترین بازیکن شما، در جبهه به درد نگهبانی می خورد! او را گذاشته اند جلوی درب دوکوهه، زنجیر را برای ورود و خروج ماشین ها، بالا و پایین می کند…

حاج حمید، خندید و آن جوان، غر غر کنان، رفت دنبال کارش…

وقتی جریان را پرسیدم، برادرم گفت: این جوان؛ حمیدرضا چابک بود؛ یک پرسپولیسی دوآتشه.

بعدها بیشتر با او آشنا شدم.

هر وقت کسی از او مهمات می خواست، می گفت: اول بگو قرمزته!

حمیدرضا چابک، در عملیات دفاع سراسری، با روی خونین؛ همان رنگی که دوست داشت، به دیدار اربابش رفت…

روحش شاد…

• حاج محمود توکلی

حمیدرضا خودش هم فوتبالیست خوبی بود و در بازی های گل کوچک داخل گردان، با آن پای ناراحتش و استیل خاص بازی اش، همیشه حضور داشت. تعصب خاصی هم روی علی آقای پروین داشت.

می گفت: علی آقا نماز شب خوان است.

حمیدرضا علیرغم اینکه سربازی ش تمام شده بود، از گردان نرفت و تا آخرین روزهای جنگ، به عهدی که با مولایش حضرت علی اکبر(ع) بسته بود، وفادار ماند تا در نهایت، با گلوله مستقیم به قلبش، برای همیشه سرخ سرخ باقی ماند.

روحش شاد…

https://www.ali-akbar.ir/3792/%d8%b4%d9%87%db%8c%d8%af-%d8%ad%d9%85%db%8c%d8%af%d8%b1%d8%b6%d8%a7-%da%86%d8%a7%d8%a8%da%a9/