پیام حاج اکبر اسماعیلی
به مناسبت درگذشت جانسوز جانباز شهید عدنان اوغر
روح بلند جانباز شهید حاج عدنان اوغر به یاران شهیدش پیوست.
سال 1364 که گردان حضرت علی اکبر علیه السلام مجددا شکل گرفت، حاج شیخ عدنان با تعدادی از برادران دیگر، از گردان حضرت علی اصغر(ع) به گردان حضرت علی اکبر (ع) آمد و علی اکبرگونه در چند عملیات شرکت کرد.
این رزمنده دلاور، گردانها و یگانهای دیگری را نیز به حضور خود مزین کرد:
در عملیات کربلای 5 به گردان امام سجاد (ع) نزد برادران سردار حاج عباس رنجی و سردار شهید مدافع حرم حاج شعبان نصیری رفت.
سپس از آنجا که اکثر دوستان او در گردان علی اکبر(ع) بودند، مجدد به گردان بازگشت و تا عملیات نصر 4 در اینجا ماند.
با رفتن حاج شعبان به سپاه 9 بدر، عدنان هم به دلیل تسلطی که به زبان عربی داشت، همراه او رفت. چرا که سپاه بدر، متشکل از رزمندگان عراقی بود.
***
حاج عدنان فردی وارسته، مخلص و حقیقتا به دنبال گمنامی بود.
از وقتی که یادم می آید با شهدای شاخص گردان: شهیدان علیرضا آملی، محمد باقر آقایی، حسن یداللهی، منصور مهدی، مسلم اسدی، ابولقاسم کشمیری، مهدی عین اللهی و … رفاقتی صمیمانه داشت… اما به قول همرزمان، عدنان خیلی چراغ خاموش دنبال شهادت می گشت.
به دنبال رفع مشکلات دیگران بود… شهید حسن یداللهی؛ از همرزمانمان بود که پدر بیماری داشت و مادرش به ناچار، منزل را اداره می کرد. عدنان توجه ویژه ای به حسن داشت و همیشه از من (که هم محل حسن بودم) درباره او سوال می کرد…
***
او بعد از جنگ هم دست از کار نکشید؛ به خواندن درس طلبگی پرداخت و معمم گردید. بعد از آن، انجام کار فرهنگی در ایران، عراق و کویت را پی گرفت. هر بار که از عراق یا کویت برمیگشت، نزد شهید حاج شعبان می آمد و به ایشان گزارش کار می داد و بعد از صحبت و دریافت مشاوره، مجددا به کار خود ادامه میداد.
روزگار گذشت تا اینکه خداوند این بار ایشان را با بیماری مورد امتحان قرار داد. یادم هست می گفت: اگر خداوند راضی است که من اینطور باشم، من هم راضی هستم.
روحش شاد…
والسلام اکبر اسماعیلی
28 مهر 1399
