شهیدِ سرافراز – گردان حضرت علی اکبر علیه السلام

درباره شهید علی سرافراز

به قلم: برادر مسعود سرابادانی

مسعود سرآبادانی

بسم الله الرحمن الرحیم

علی سرافراز، و ما ادریک علی سرافراز!

بعضی از شهدا هستند که اسم و رسم دارند، اما عطر و بوی شهید گمنام هم دارند!

میدانی که هستند، اما در عین حال با همه وجود حس میکنی که چقدر رمز و راز ناگفته و چقدر مطلب برای کتمان دارند…

باهاشان آشنا هستی، اما نمیشود که بشناسی شان!

علی ِدوست داشتنی؛ از این دست آدمهاست.

علی سرافراز؛ اسم و رسم داشت، از یک خانواده سرشناس است، پدر بزرگوارش مرحوم حجت الاسلام والمسلمین ابوالفضل سرافراز؛ نماینده حضرت امام در هواپیمایی کشوری است و برادر بزرگترش جواد؛ رییس دفتر شهید بهشتی بود که در هفتم تیر به دست منافقین پلید به شهادت رسید؛ اما مطلوب علی این بود که حتی به اندازه یک عکس گرفتن هم از خودش اثری به جا نگذارد و همیشه از جلوی دوربین فراری باشد…

شاید همین فراری بودن از لنز دوربین است که به او رنگ و بوی شهید گمنام میدهد.

از علی، فقط یک عکس برای همرزمانش به یادگار مانده، که در همین تک عکس هم، میشود این موضوع را دید؛ همه جلوی دوربین، ثابتند به جز او که پا بلند کرده برای جیم زدن و نفر بغل دستی از پشت، او را گرفته.

تنها عکس شهید علی سرافراز در جبهه که در این تصویر هم علی فاصله گرفته و پا بلند کرده برای جیم زدن…

شهید علی سرافراز

سال ۱۳۶۵ درشب جمعه ای؛ علی مسیر نسبتا طولانی منزل تا بسیج محل را پیاده طی میکند. اما وقتی به بسیج میرسد و با بی نظمی و شلوغ کاری اعضا که در اثر حضور نداشتن مسئول بسیج در آن شب بوده، روبرو میشود، تصمیم میگیرد که به منزل برگردد.

در مسیر برگشت، با یکی از رزمنده ها روبرو میشود که با موتور به سمت بسیج میرفت. او از علی درخواست میکند که با هم به پایگاه بروند. علی که با اصرار آقا سید روبرو میشود، سر بلند میکند به آسمان و میگوید: “خدایا من به خاطر سید دارم برمیگردم پایگاه؛ امیدوارم که اون به خاطر تو بخواد بره اونجا”!

***

ولی نه!…

اینها کافی نیست که آدم شهید گمنام بشه!

یک ویژگی مخصوص در شهدای گمنام هست که آنها را متمایز میکند و بهشان رنگ و بوی شهید گمنام میدهد…

شهدای گمنام؛ همگی با خاک گوشه چادر بی بی دو عالم حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها گره داشتند و دارند و به قول شهید علمدار «از عطر آن خاک، معطرند.» نکته ای که امام خمینی عزیز هم در سلامش به شهدای گمنام به آن اشاره دارد: «سلام ما بر این پاره های تن ملت که مونسی جز نسیم صحرا و همدمی جز مادرشان حضرت زهرا سلام الله علیها ندارند.»

همۀ بچه شیعه ها؛ اعم از خلافکار و اهل ثواب و یا متشرع و بی قید، با یکی از اهل بیت علیهم السلام در دلشان ارتباط خاصی دارند. بعضی ها امام حسنی اند،علیه السلام؛ خیلی ها عشق امام حسین علیه السلام در وجودشون غلیان دارد؛ امام رضا جان علیه السلام که ولی نعمت همه مردم ایران است؛ عده ای هم به حضرت صاحب سلام الله علیه توجه ویژه دارند و مهدوی هستند.

آنهایی که با “علی سرافراز” آشنا بودند شک ندارند که او با همه وجود “فاطمی” بود. ارادت علی به حضرت زهرا سلام الله علیها بی اندازه بود. شاید برای همین خداوند متعال هم شهادتش را رنگ و بوی فاطمی زد.

علی وقتی در مرحله سوم کربلای ۵ در ورودی جزیره شلحه؛ به عنوان اولین نیروهای خط شکن از روی پل یا زینب سلام الله علیها عبور میکرد، همچون مادر سادات سلام الله علیها از ناحیه پهلو مورد اصابت قرار گرفت و با ذکر “یا زهرا” سلام الله علیها به دیدار بانوی دوعالم سرافراز شد.

صلی الله علیک ِ یا مولاتی یا فاطمه الزهرا