عملیات کربلای ۲

با پایان یافتن مرخصی گردان که ۲۵ روز به طول انجامید،‌ سرانجام نیروها در تاریخ ۱۵/۵/۶۵ به اردوگاه شهید جنگروی (قلاجه) برگشتند. پس از بازگشت نیروها، سازمان‌دهی گردان در قالب ۴ گروهان نصر، فتح، فجر و الحدید (ادوات) انجام شده و برنامه‌های آموزشی گردان از سر گرفته شد.

نظر به پیشروی دشمن در منطقه‌ی حاج عمران و ارتفاعات پیرامون آن طی چند ماه گذشته، طرح بازپس‌گیری منطقه از سوی قرارگاه تحت عنوان عملیات کربلای۲ ارائه شده بود و قرار بر آن شد که برخی از یگان‌های سپاه ازجمله لشکر۱۰سیدالشهدا در این عملیات شرکت کنند.

با توجه به کوهستانی بودن منطقه‌ی عملیات، ‌برنامه‌ی آموزشی لشکر و ازجمله گردان حضرت علی‌اکبر متناسب با شرایط منطقه صورت گرفته و علاوه بر برنامه‌های معمول دو و نرمش صبحگاهی،‌ انجام راهپیمایی و ستون‌کشی نیز در دستور کار قرار گرفت.

پس از پایان برنامه‌های آموزشی، در تاریخ ۶/۶/۶۵ نیروهای گردان آماده برای عزیمت به منطقه‌ی عملیات شدند. لذا اقدام به تحویل ساک‌ها به تعاون و جمع‌آوری وسایل و لوازم خود کردند. صبح روز ۷/۶/۶۵، با مهیا شدن وسایل نقلیه، نیروها با استفاده از چند دستگاه اتوبوس، اردوگاه قلاجه را به‌سوی محل ماموریت خود ترک کردند. ستون گردان در اواسط روز به پادگان تیپ۱۱۰خاتم‌الانبیا واقع در جاده‌ی مهاباد رسیده و نیروها برای مدت کوتاهی در آنجا به استراحت پرداختند. پس از ساعاتی توقف، ستون گردان این پادگان را به مقصد موقعیت شهید زین‌الدین واقع در جاده‌ی مهاباد-نقده ترک کرد. نیروهای گردان در حوالی عصر همان روز به موقعیت یادشده رسیدند. حضور آن‌ها در ساختمان‌های این محل تا بعدازظهر ۹/۶/۶۵ ادامه داشت. تا آنکه موعد حرکت فرا رسیده و نیروها با استفاده از چند دستگاه اتوبوس از این محل به‌سوی پادگان تیپ ۱۱۰ خاتم بازگشتند.

در محل پادگان ۱۱۰ خاتم‌الانبیا تعدادی کامیون از قبل مهیای حرکت بودد. ازاین‌رو نیروهای گردان سوار بر آن‌ها شده و در حوالی غروب ۹/۶/۶۵ از این محل به‌سوی منطقه‌ی حاج عمران رهسپار شدند. ستون گردان شب‌هنگام به منطقه‌ی موردنظر رسیده و در کنار جاده‌ای که پشت ارتفاعات حاج عمران قرار داشت مستقر شدند؛ هوا در این شب بسیار سرد بود. در هنگام ظهر پرواز چند هواپیمای دشمن بر فراز منطقه، ذهن بسیاری از افراد را به خود معطوف داشت و ضرورت استفا و استتار در محل را بیشتر کرد. در عصر همان روز ستون افراد گردان‌های خط‌شکن از کنار محل استقرار نیروهای علی‌اکبر گذشته و به‌سوی خط مقدم که در بالای ارتفاعات قرار داشت،‌ رفتند. با توجه به آنکه در این عملیات گردان علی‌اکبر در احتیاط نیروهای خط‌شکن قرار داشت، شرکت نیروهای این گردان در عملیات منوط به موفقیت گردان‌های خط‌شکن بود.

فرمان شروع عملیات کربلای۲ در آخرین لحظات شب ۱۰/۶/۶۵ صادر شده و در نخستین دقایق از بامداد ۱۱/۶/۶۵ برخی از یگان‌ها وارد عمل شدند. از لشکر سیدالشهدا نیز ۲ گردان برای تصرف ارتفاعات سکران در داخل خاک عراق به‌پیش رفتند که البته تا قبل از روشن شدن هوا نتوانستند به اهداف خود دست یابند. کوهستانی بودن منطقه و صعب‌العبور بودن معابر وصولی، ارسال تدارکات و تخلیه‌ی مجروحین را با دشواری همراه کرده بود.

نیروهای گردان حضرت علی‌اکبر در تمامی طول عملیات، منتظر صدور فرمان حرکت بودند تا در صورت لزوم به یاری گردان‌های خط‌شکن بپردازند. این انتظار تا بعدازظهر ۱۱/۶/۶۵ همچنان ادامه داشت تا آنکه با بازگشت تعدادی از نفرات گردان‌های خط‌شکن از کنار نیروهای گردان، احتمال شرکت در مرحله‌ی اول عملیات کاهش یافت. البته خبرها حاکی از آن بود که به سبب عدم توفیق در شکستن مقاومت دشمن طی شب گذشته،‌ قرار به ادامه‌ی عملیات در آخرین ساعات شب ۱۱/۶/۶۵ است. لذا نیروهای گردان کماکان در کنار همان جاده حضور داشته و منتظر صدور فرمان حرکت ماندند.

در اواخر شب ۱۱/۶/۶۵، بار دیگر تعدادی از گردان‌ها به خط دشمن زده تا بتوانند بقیه‌ی اهداف موردنظر را تصرف کنند. ولی این بار نیز هوشیاری دشمن و مقاومت سرسختانه‌ی آن،‌ امکان پیشروی و شکستن خط دشمن را غیرممکن ساخت. لذا ادامه‌ی عملیات در این محور متوقف شد و نیروهای شرکت‌کننده نیز به مواضع قبلی خود بازگشتند.

پس از بازگشت نیروهای خط‌شکن، احتمال شرکت نیروهای گردان علی‌اکبر در عملیات کربلای۲ به‌تدریج کاهش یافت؛ هرچند آنان تا بعدازظهر ۱۲/۶/۶۵ در محل استقرار خود در کنار همان جاده‌ی منتهی به منطقه‌ی عملیات باقی ماندند.

لازم به ذکر است در جریان عملیات کربلای۲، رزمندگان اسلام از ۲ محور به پیشروی پرداخته بودند که تنها در یکی از ۲ محور یادشده موفق به آزادسازی مناطق موردنظر شدند و تقریباً نیمی از اهداف عملیات محقق شد.