یادش به خیر… پیاده روی های جبهه…

مانورهای پیاده روی؛ سه شبانه روز راه می رفتیم و راه می رفتیم. فقط برای خوردن غذا و خواندن نماز، دقایقی را می نشستیم. مابقی فقط پیاده روی بود.

گاهی در حین پیاده روی، ناخودآگاه پلک هایمان روی هم می افتاد و چشمانمان دیگر توان باز ماندن نداشت.

یادش به خیر…پیاده روی های عزیمت به منطقه…

طبیعتا نمی شد تا خط مقدم را با ماشین رفت. همگی تجهیزات به دوش و آماده رزم، چندین کیلومتر را باید پیاده می رفتیم. گاهی پیاده روی پیش از عملیات، چندین ساعت طول می کشید. خسته و تشنه، می رسیدیم به خط مقدم و تازه باید عملیات می کردیم و با دشمن می جنگیدیم.

***

روزهایی که مردم کشورم، پیاده به زیارت اباعبدالله می رفتند، یاد خون هایی می افتادم که برای باز شدن این مسیر ریخته شده.

آری بهای زیارت امام حسین، پولی نیست که ما خرج می کنیم، بلکه خونی است که بهترین جوانان مملکت، سالها پیش خرج کردند تا این مسیر مقدس باز شود.

اگر خوب نگاه می کردی، تک تک آنها را در مسیر می دیدی و عطر وجودشان را استشمام می کردی…

و حالا…

با حسرتی بزرگ که این روزها بر قلبمان سایه افکنده

با خود می گوییم: کی می شود دوباره ندای “قدم قدم، تا به حرم” سر دهیم؟…

شهید علیرضا آملی، شهید علی معروف خانی، شهید جواد رهبر دهقان، شهید خسرو چپردار، شهید حسین اجاقی، شهید امرالله بابابزرگی، شهید کریم مهرنظری، شهید احمد وقفی پناه، شهید الله یار دکامی، شهید امرالله دادخواه، شهید امیر چمنی، شهید علیرضا دره باغی، شهید حسن تاجیک، شهید مسلم اسدی، شهید جلال شاکری، شهید مهدی رضاییان، شهید حسن یداللهی، شهید حسین ظهوریان، شهید حسین مولایی، شهید حمیدرضا دلیلی، شهید حمیدرضا لریجانی، شهید محمدباقر آقایی، شهید مصطفی بابایی، شهید سید جمال قریشی، شهید شهاب خالصی، شهید عباس روزبهانی، شهید علی میرالی، شهید محسن ایوبی، شهید محمود زارع، شهید شعبان نصیری،شهید مهدی عین اللهی، شهید حمید قربانی، شهید حجت الاسلام قاسمی، شهید علی قربانی، شهید علی اسفندیاری، شهید ولی الله محمدی، شهید حسین جامد، شهید محرمعلی نجفی پور و همه ی شهدای گردان علی اکبر علیه السلام و دیگر شهدا از صدر اسلام تا شهدای مدافع حرم