چند شبی به مرحله تکمیلی کربلای پنج مونده بود. شب علی جان کوثری اومد گفت مجتبی بیا بریم شهدای گردان رو شناسایی کنیم. یه مقدار که دور زدیم، مهدی عین الهی رو دیدیم. علی پشت سر مهدی قرار گرفت. منم شروع کردم به تکبیر نماز جماعت گفتن. سجده که رفتیم، صدای هق هق مهدی بلند شده بود. به خودم که اومدم، دیدم علی نیست و من موندم و شرمندگی. یه ذره اونطرف تر پشت یه درخت، منصور صادقپور داشت نماز میخوند. گفتم تو هم؟ گفت نه بابا فقط اومدم ببینم اینا چی میگن؟ یادش بخیر 😭 😭 😭