عملیات تکمیلی نصر۴
در پی پاتک دشمن در منطقه‌ی عملیاتی نصر۴، در تاریخ ۳/۴/۶۶، یال قِشِن و دوقلوها در دامنه‌ی جنوبی اسپیدار به‌عنوان منطقه‌ی عملیاتی لشکر۱۰سیدالشهدا تعیین شد.
در تاریخ ۴/۴/۶۶، با انتخاب فرماندهان جدید گروهان‌ها، نیروهای گردان برای شرکت در مرحله‌ی تکمیلی عملیات نصر۴ مهیا شدند و متعاقب آن شناسایی منطقه‌ی عملیات از سوی کادر محور آغاز شد. در روزهای بعد، کادر گردان نیز برای شناسایی محل عملیات به منطقه اعزام شده و نسبت به کلیات عملیات پیش رو توجیه شدند.
در تاریخ ۱۰/۴/۶۶، گروهان الحدید (ادوات) زودتر از سایر نیروها به منطقه رفته و در دامنه‌های شمالی ارتفاع گُلان (نزدیک اردوگاه صف) مستقر شد.
حوالی ظهر ۱۱/۴/۶۶، نیروهای گردان چادرها را جمع‌آوری کرده و مهمات را تحویل گرفتند. بعدازظهر همان روز، نیروهای گردان علی‌اکبر به همراه سایر گردان‌های محور عاشورا، سوار بر کامیون‌ها شده و از اردوگاه خارج شدند. پیش از آغاز حرکت ستون، به کلیه‌ی نیروها تذکر لازم در خصوص احتمال کمین ضدانقلاب و آمادگی برای مقابله با آن داده شد و پس‌ازآن در حوالی ساعت ۶ بعدازظهر، حرکت ستون آغاز شد. مدت زیادی از آغاز حرکت نگذشته که در فاصله کمی از اردوگاه به سمت ستون نیروها از سوی ضدانقلاب تیراندازی شد که نیروها بلافاصله به آن پاسخ دادند. نظر به غروب آفتاب و احتمال کمین بعدی، تصمیم به بازگشت گرفته شد و ستون به اردوگاه برگشت.
حوالی ساعت ۱۵ روز ۱۲/۴/۶۶، مجدداً نیروها با کامیون و با رعایت احتیاط از اردوگاه خارج شده و به‌سوی منطقه‌ی عملیات حرکت کردند. شب کامیون‌ها به منطقه ماووت رسیدند و در موقعیت صف مستقر شدند.
مسئولان گردان و گروهان‌ها در تاریخ ۱۳/۴/۶۶، با استفاده از نقشه و رفتن به دیدگاه، نسبت به منطقه توجیه شدند. در بعدازظهر همان روز نیروها از عقبه به سمت نزدیکی محل عملیات (ارتفاعات دوقلو) حرکت کرده و شب را در محل یک باغ متروکه سپری کردند.
ساعت ۱ بامداد ۱۴/۴/۶۶، مرحله‌ی دیگری از عملیات تکمیلی نصر۴ آغاز شد و گردان‌های لشکر وارد عملیات شدند. ۸ صبح نیروهای گردان علی‌اکبر به‌صورت دسته‌ای وارد عمل شده و این روند تا ساعت ۲ بعدازظهر ادامه داشت. از ساعت ۱۵ درگیری بسیار شدید شد، نیروهای دشمن از یال ارتفاعات با سروصدا و هلهله‌کنان حمله می‌کردند و یک تانک نیز سنگرهای خودی را مورد هدف قرار می‌داد. تک‌تیراندازهای دشمن نیز خیلی فعال بودند و سعی می‌کردند نیروها و تیربارهای فعال گردان را هدف قرار دهند. ساعت ۲۰ چند تیربارچی عراقی مسیرهای تردد را به‌شدت زیر آتش گرفتند و تخلیه مجروحین و شهدا و انتقال تدارکات و مهمات به‌سختی انجام می‌شد. در همین اثنا تیربارچی‌های گردان مسیر تردد دشمن را زیر آتش گرفته و متقابلاً آن‌ها نیز با قناسه و آرپی‌جی سعی داشتند تیربارچی‌ها را مورد هدف قرار دهند. در حوالی ساعت ۹ شب، هفت یا هشت مرتبه نیروهای دشمن قصد پاتک داشتند که در هر مرحله با مقاومت نیروهای گردان مواجه شدند و به‌خصوص تیربارچی‌ها تلفات سنگینی را بر آن‌ها وارد کردند. ساعت ۲۴ به علت تکمیل نشدن پیشروی گردان‌های دیگر و کمبود مهمات، کار سخت شد. دستور تخلیه مجروحان و شهدا صادر گردید.
ساعت ۶ صبح ۱۵/۴/۶۶، با روشن شدن هوا هلی‌کوپترهای دشمن شروع به پرواز در منطقه و تیراندازی کردند. نیروهای پیاده‌ی دشمن تا ساعت ۸ صبح علی‌رغم آنکه تلفات آن‌ها رو به افزایش بود، کماکان نسبت به انجام پاتک اقدام می‌کردند. با توجه به صدور دستور عقب‌نشینی، نیروهای خودی ضمن درگیری به‌تدریج نسبت به ترک منطقه اقدام کردند. در حین عقب‌نشینی امکان تخلیه‌ی برخی از شهدا وجود نداشت و پیکر مطهر تعدادی از آن‌ها در منطقه باقی ماند. سرانجام تا ساعت ۱۰ صبح تمامی نیروها به عقب بازگشتند.
در تاریخ ۱۸/۴/۶۶، با خاتمه‌ی ماموریت، گردان به پادگان امام علی واقع در سنندج بازگشت و فردای آن روز نیروهای گردان به مرخصی رفتند.
در تاریخ ۵/۵/۶۶، نیروهای گردان از مرخصی بازگشته و بار دیگر به پادگان امام علی رفتند.
در تاریخ ۱۷/۵/۶۶، نیروهای گردان تحت عنوان اردوی زیارتی ثامن‌الائمه با استفاده از چند دستگاه اتوبوس به مشهد رفتند. حضور نیروهای گردان در مشهد ۴ روز به طول انجامید و در تاریخ ۲۲/۵/۶۶ به پادگان امام علی بازگشتند.
سلام،خدا قوت اگر خاطرات بالا مربوط به نصر ۴ میباشد تداخل منطقه دیگر با این عملیات دران زیاد میباشد