خاطرۀ جانباز احمد میرعلی پور: درباره شهید  «حسن کلانتر»   شهید حسن کلانتر، هم‌محل ما بود. پدر او؛ آیت الله کلانتری، از علمای قم بود که آمده بودند کرج، و در محله ما ساکن شده بودند. حسن؛ فوق العاده صبور بود. من صبری که حسن داشت را در وجود کس دیگری ندیدم. محال بود به چیزی اعتراض کند.   من در تدارکات بودم. بسیار طبیعی بود که نیروها بیایند، شکایت کنند و نسبت به مسائلی مثل غذا، پوشاک و... غر بزنند چون واقعا امکانات کم بود و جوابگوی نیازها نبود. اما حسن، بسیار صبور بود و قا...

خاطرۀ جانباز احمد میرعلی پور: درباره تدارکات     مدتی که برای عملیات رفته بودیم به منطقه «حاج عمران»، من هم برای پشتیبانی عملیات رفته بودم. من و یک نفر دیگر مسئول تدارکات گروهان بودیم. یک روز صبح با تویوتا رفتیم که غذای گردان را بیاوریم. دیگ غذای گردان را از روی کفی تریلی منتقل کردند به وانت تویوتا و ما راه افتادیم. میانه ی راه، هواپیماهای دشمن آمدند و شروع کردند به بمباران. ما هم به سرعت پیش می رفتیم. یک لحظه برگشتم به عقب نگاه کردم و دیدم دیگ غذا نیست!... ناراحت شد...

خاطرۀ  جانباز  احمد میرعلی پور:     در همان اولین اعزامم به جبهه که سال 1362 بود، دستم قطع شد. اما 10 روز بعد از ترخیص از بیمارستان، دوباره عازم جبهه شدم، با همان یک دست!... درست است که نمی توانستم آرپیجی زن و تیربارچی باشم، اما در تدارکات که می توانستم خدمت کنم! برایم فرقی نداشت. دوست داشتم هر کاری که از دستم برمی آید انجام دهم.   ***   بعد از پذیرش قطعنامه و بعد از حمله مجدد عراق، گردان علی اکبر عازم خط شد. من هم با آنکه یک دست بیشتر نداشتم، اما همر...